Uitgangspunten van PAT
Als pedagoog stel ik altijd de opvoedingsvraag van de kinderen centraal. Immers: de kinderen daar gaat het bij beide ouders om. Die kinderen, zij mogen hier niet de dupe van worden! Bij alles waar ze het over oneens zijn is deze wens iets wat ouders ook na scheiding sterk verbindt. Door samen met de ouders de vele belangen van hun kinderen te bespreken, kan vaak een goed fundament gelegd worden voor goede beslissingen na scheiding. Ofwel: we kijken eerst samen heel goed wie deze kinderen zijn, wat ze al hebben meegemaakt, hoe hun opvoeding verliep, wat hun persoonlijke sterke en minder sterke kanten zijn. Pas daarna kijken we welke afspraken over de zorg daar bij het beste aansluiten.
Kijken naar en kijken met kinderen
Ik zie ik zie wat jij niet ziet…
Vele honderden kinderen zag ik, sprak ik, probeerde ik te begrijpen en te helpen.
Ieder kind opnieuw verrast me, nog altijd na al die jaren.
Jonge kinderen, ze lijken zo op ons, maar schijn bedriegt.
Hun voelen en denken is zo verrassend anders.
Ze zien wat wij zien maar zien het vaak zo anders.
Zij hebben vragen over de dingen die wij vanzelfsprekend vinden,
zij gebruiken woorden waarmee ze echt iets anders bedoelen dan wij denken.
De wereld spreekt voor hen helemaal niet voor zichzelf. Wat ze niet begrijpen vullen ze zelf aan.
De complexe gevoelens van kinderen als hun ouders scheiden nemen vaak diverse onverwachte afslagen, over kronkelige wegen zoeken zij naar manieren om overeind te blijven.
Het gedrag waar hun ouders zich zorgen over maken is onderdeel van hun vocabulaire. Ze vertellen er iets mee.
Dat te ontdekken, te leren zien wat zij zien en voelen en daarmee het kind en de ouders te helpen, daar gaat het mij als pedagoog om.